شنیده ها حاکی از به جریان افتادن طرح سه قسمت کردن استان تهران و تولد دو استان جدید از دل استان تهران فعلی می باشد.
بر اساس کلیات این طرح قرار است دو استان تهران غربی به مرکزیت شهریار و تهران شرقی به مرکزیت دماوند یا ورامین تاسیس گردند و اتفاقاً مشکل هم از همین واژه “یا” بین دماوند و ورامین شروع می شود.
همانطور که می دانید شهرستان های دماوند و فیروزکوه همچون شبه جزیره ایی بین دو استان مازندران و سمنان قرار گرفته اند و تنها راه اتصال این دو شهرستان به تهران جاده مواصلاتی دماوند-رودهن-پردیس -تهران می باشد و اگر قرار باشد که مرکز استان تهران شرقی ورامین باشد شهروندان فیروزکوهی و دماوندی خواه ناخواه باید از استان تهران شرقی خارج و وارد استان های تهران ( تهران مرکزی) و یا سمنان شوند و بعد دوباره وارد استان تهران شرقی شوند و به عبارت بهتر از نظر مواصلاتی ما با یک استان دو تکه و جدا از هم مواجه خواهیم بود.
البته استان تهران شرقی روی کاغذ و نقشه یک پارچه بنظر می رسد ولی در روی زمین به علت نبودن جاده مواصلاتی مستقیم از دماوند به پاکدشت و ورامین و قرار گرفتن ارتفاعات قره قاج بین این دو منطقه عملاً استانی دو تکه خواهیم داشت.
هر چند که این نوع تقسیمات کشوری عجیب و غریب ، در کشور ما مسبوق به سابقه بوده و در جریان تاسیس استان البرز هم طالقان تا سالها منطقه ایی جدا افتاده از استان البرز بود و شهروندان طالقانی مجبور بودند برای رسیدن به کرج از استان البرز خارج شده و وارد استان قزوین و شهرستان آبیک شده و مجدداً وارد استان البرز شوند که البته پس از سالها این مشکل با احداث جاده جدیدالاحداث هشتگرد به طالقان حل شد.
بدین ترتیب در رابطه با استان تهران شرقی نیز بنظر می رسد که تنها راه حل موجود برای حل این مشکل، تکمیل بزرگراه نیمه کاره شریف آباد -بومهن باشد.این بزرگراه که زمانی قرار بود کمربندی دوم تهران باشد از کمربندی بومهن و پمپ بنزین کوثر شروع شده و پس از گذر از کنار دریاچه سد ماملو به روستای حمامک و سپس میدان غربی شریف آباد می رسد و امتداد آن به ورامین و آزادراه حرم به حرم(قم-گرمسار) ختم می گردد که البته این قضیه نیز منوط به الحاق پردیس و بومهن به استان جدید است.
از سوی دیگر با توجه به اینکه در صورت تشکیل چنین استانی تقریباً بیش از ۸۰ درصد جمعیت آن در بخش جنوبی شامل شهرستان های قرچک،پاکدشت،پیشوا و ورامین ساکن هستند و فقط کمتر از ۲۰ درصد جمعیت آن در بخش شمالی و شهرستان های دماوند و فیروزکوه ساکن می باشند این نگرانی وجود دارد که سهم بودجه ایی شهرستان های شمالی با تبعیض و بصورت ناقص پرداخت شده و محرومیت شهرستان های شمالی مضاعف گردد ضمن اینکه ما در بخش شمالی به کمبود شهرستان و بخش مواجه هستیم و هنوز برخی از شهرهای بزرگ این منطقه نظیر آبسرد مرکز دهستان می باشند و تبدیل به بخش هم نشده اند.
به هر حال تا این استان تشکیل شود و مشکلات و معضلات پس از تاسیس آن رفع گردد راه طولانی در پیش است و معلوم نیست که عاقبت این طرح خام چه خواهد شد.