کسانیکه با منطقه مرزی ایران و افغانستان آشنایی دارند به خوبی می دانند که آن منطقه چه مکان بد آب و هوا و غیر قابل تحملی است. این نوار مرزی۸۵۱ کیلومتری جزء خشک ترین و دور افتاده ترین مناطق ایران است و در تابستان ها و در مناطق مجاور ولایت نیمروز افغانستان درجه حرارت به راحتی به بیش از ۵۰ درجه می رسد و در سراسر فصل تابستان بادهای داغ ۱۲۰ روزه که این سالها تبدیل به بادهای ۱۵۰ روزه شده اند با سرعتی که بعضاً به ۱۰۰ کیلومتر در ساعت هم می رسد و طوفان های عظیم شن را به راه می اندازد، تنفس را هم برای انسان غیر ممکن می کنند و در زمستان نیز سرمای خشک استخوان سوز و بادهای منجمد کننده از سمت شمال شرق شرائط غیرقابل تحملی را بوجود می آورند .
حال شما فرض کنید که باید چندین ماه از عمر خود را به عنوان سرباز مرزبانی در روی برجک و یا داخل سنگر صرف محافظت از این مرز بی در پیکر و طولانی در مقابل هجوم مهاجرین افغان و کاروان های تا بن دندان مسلح و خطرناک قاچاق مواد مخدر و… نمایید و هنگامیکه بعد از پایان خدمت وظیفه به شهر و دیار خود بر می گردید می بینید که موقعیت های شغلی شما و یا خانه ایی که حق شما بوده بوسیله جوانان از وطن گریخته افغان اشغال شده اند و شما چندین ماه از عمر گرانبهای خود را برای تامین امنیت همان کسانی گذاشته اید که هموطنان آنها در مرزها به دنبال کشتن شما بوده اند!
حال سئوال ما این است که آیا عادلانه است که یک جوان ایرانی که دو سال از عمر خود را صرف دفاع از کیان این سرزمین نموده را با یک جوان بی مسئولیت از وطن گریخته افغان که هیچ دلبستگی و علاقه ایی نه به سرزمین خودش و نه به سرزمین ایران ندارد برابر بدانیم؟
ما منکر نقش موثر مهاجرین افغان در اقتصاد ایران نیستیم ولی آنچه که خواست ما می باشد برخورد عادلانه و منطقی با موضوع مهاجرین افغان و نظام مند کردن روند جذب مهاجرین افغان و همچنین اخذ سهم ایشان از هزینه های این مملکت می باشد.
این منصفانه نیست که یک جوان ایرانی دو سال از عمر خود را صرف دفاع از امنیت مهاجرینی نماید که بعضاً خود مخل نظم و امنیت هستند و دست آخر همان مهاجرین فرصت های شغلی را از چنگ جوان ایرانی خارج کرده و از این رانت غیر عادلانه بدون پرداخت ریالی بهره مند شوند.
اگر قرار است که یک مرد بالای ۱۸ سال افغان از خدمت نمقدس سربازی معاف باشد قاعدتاً باید هزینه تامین امنیتی که از بهره می برد را به دولت ایران بپردازد و در هزینه تامین امنیت ایران مشارکت نماید.
در هیچ کجای دنیا مهاجرین بدون مشارکت در هزینه های سرزمین میزبان از امتیازات شهروندی بهره مند نمی شوند ولی در ایران ظاهراً هیچ قانونی که محدود کننده مهاجرین افغان باشد وجود ندارد و مهاجرین از انواع رانت ها و یارانه ها به حد کمال بهره مند می شوند.
امنیت سرزمین ایران مرهون جانفشانی نیروهای مسلحی است که در بدترین شرائط آب و هوایی و در دور افتاده ترین نقاط کشور بدون هیچگونه امکاناتی در حال پاسداری از مرزهای این آب و خاک می باشند لذا سزاوار نیست که افرادی بدون پرداخت سهم خود از این امنیت به رایگان از آن بهره مند شوند.
دریافت چنین هزینه ایی نه تنها ظلم در حق مهاجرین شاغل در ایران نیست بلکه نوعی برقراری عدالت اجتماعی نیز می باشد ضمن اینکه معافیت های موردی مهاجرین از پرداخت مالیات بر درآمد نیز ظلمی آشکار در حق مالیات دهندگان ایرانی می باشد.