هر چند که مجلس یازدهم مجلس مصوبه های جنجالی است ولی تقریباً تا به امروز هیچ مصوبه این مجلس پر حاشیه به اندازه مصوبه “افزایش سن بازنشستگی”جنجال و حاشیه بوجود نیاورده است. مصوبه ایی که به گفته بانیان آن از سر ناچاری و به اجبار تصویب شد و هدف از تصویب اجباری آن هم نجات صندوق های بازنشستگی از خطر ورشکستگی مطلق بوده و ظاهراً تنها راه نجات صندوق ها نیز تصویب چنین قانون ظالمانه ایی بوده است!
در حال حاضر از ۱۸ صندوق بازنشستگی کشور فقط دو صندوق “وکلا و کارگشایان” و ” بیمه روستائیان و عشایر” در وضعیت نسبتاً ایده آلی قرار دارند، صندوق بازنشستگی تامین اجتماعی روی لبه تیغ قرار دارد و ۱۵ صندوق هم عملاً ورشکسته هستند و این در حالی است که بیشتر این صندوق ها تا چند دهه پیش با مازاد سرمایه و نقدینگی مواجه بودند.
هر چند مجلس دلیل تصویب این مصوبه را ناترازی صندوق ها اعلام کرده است ولی هیچگاه مشخص نشد که علت واقعی ناترازی صندوق ها چه بود و چرا صندوق هایی که مازاد سرمایه داشتند قبل از ورود کشور به دوره پیری جمعیت و سالمندی به ناگاه ورشکسته شدند ؟
واقعیت این است که صندوق ها در ایران هنوز به مرحله بحران سالمندی نرسیده دچار بحران شده اند و این به معنی سوء مدیریت گسترده در اغلب صندوق ها می باشد.
وقتی یک صندوق در زمان حاضر که تعداد بیمه گذاران و بیمه پردازان آن از تعداد بازنشستگان و مستمری بگیران آن بیشتر است دچار بحران مالی می شود یعنی اینکه اگر کل بودجه ایران و حتی درآمد نفتی و غیر نفتی ده ساله ایران و عربستان و قطر را هم یک جا به این صندوق بدهیم در انتهای سال باز هم این صندوق دچار بحران خواهد شد چرا که چیزی بنام انضباط مالی در این مجموعه وجود ندارد.
مشکل صندوق های بازنشستگی ایران تعداد شاغلین و بازنشستگان تحت پوشش نیست بلکه بحران مدیریت است.
متاسفانه اغلب صندوق های بازنشستگی تبدیل به قلمرو و تیول مدیران ناکارآمد دولتی شده اند و اغلب افراد سیاسی پرنفوذ که بواسطه ناکارآمدی در حوزه های کاری تخصصی(!!!) خود از کار بر کنار می شوند به عنوان مدیران اینگونه صندوق ها منصوب شده و اولین کاری هم که می کنند جابجایی های فله ایی و گسترده و به قول معروف اتوبوسی در بدنه کارشناسی این صندوق ها و غارت منابع صندوق ها می باشد.
مدیریت یک صندوق بازنشستگی همانند مدیریت صندوق های مالی و سرمایه گذاری ، کاری فوق العاده تخصصی و نیازمند سواد و هوش مالی و همچنین تجربه بسیار بالا می باشد لذا انتصاب یک مدیر بی تجربه و بی تخصص پر مدعا که فقط براساس زد و بندهای سیاسی به این سمت منصوب شده در صندوق های بارنشستگی عملاً به نابودی منابع آن صندوق منجر می گردد و خواه ناخواه اندوخته بیمه گذاران آن صندوق نابود می گردد.
وقتی که مدیران سیاسی بی تجربه و بی تخصص بر مسند مدیریت یک صندوق بازنشستگی تکیه می زنند ، عاقبت چیزی جز یک بنگاه اقتصادی ورشکسته از آن صندوق باقی نمی گذارند کمااینکه همان روزی که دادستان معزول تهران بدون حتی یک ساعت تجربه کاری در حوزه صندوق های مالی و بازنشستگی به سمت ریاست سازمان تامین اجتماعی منصوب شد پیش بینی چنین سرانجامی برای سازمان تامین اجتماعی دور از انتظار نبود.
ای کاش مجلس به جای تصویب قانون ظالمانه افزایش سن بازنشستگی،قانونی تصویب می کرد که در آن مدیران بی لیاقت و ناکارآمد که باعث ورود ضرر و زیان به صندوق های بازنشستگی می شوند مجازات می شدند و هر فرد نابلد و بی تجربه ایی در راس صندوق ها قرار نمی گرفت، چرا که اداره یک صندوق بازنشستگی کمتر از اداره یک سرزمین نیست و هر فرد بی صلاحیت و ناکارآمدی حق قرار گرفتن در راس یک صندوق را ندارد.
برای مثال تعداد بیمه گذاران و افراد تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی و صندوق بازنشستگی کشوری از تعداد اتباع و شهروندان بسیاری از کشورهای حوزه خلیج فارس و حتی اروپا بیشتر است و دلیل ندارد که فردی فاقد تجربه و بدون سابقه کار در حوزه صندوق های بازنشستگی صرفاً بواسطه روابط و زد و بندهای سیاسی به مدیریت این صندوق ها منصوب گردد.
همچنین با بررسی وضعیت و عملکرد صندوق های بازنشستگی در چند دهه اخیر کاملاً مشخص است که مشکل اصلی این صندوق ها بی انضباطی های گسترده مالی و حتی اتلاف منابع و سرمایه های متعلق به صندوق بوده و برخی از سرمایه گذاری های متعلق به این صندوق ها نه تنها سود آور نبوده اند بلکه زیان ده نیز بوده اند و سوء مدیریت نیز در شرکت های متعلق به اغلب صندوق های بازنشستگی به عینه قابل مشاهده می باشد.
با این تفاسیر آیا بهتر نبود که مجلس به جای مجازات بیمه گذاران و تحمیل زیان های ناشی از سوء مدیریت ها بر دوش بیمه گذاران و بازنشستگان به سراغ مدیران بی لیاقت و بی کفایت این صندوق ها می رفت و آنها را مجازات و تادیب می کرد؟؟؟
چاقو دسته خودشو نمیبره..
اینا همه از یک طیف هستند.. طبیعیه که به همدیگه کاری ندارند و زورشون به مردم میرسه..
به شتره گفتن چرا پشتت کجه؟ گفت کجای بدنم صافه؟