در طول تاریخ معاصر ایران همواره استان تهران به عنوان استان محل استقرار پایتخت یکی از پیشروترین استان ها در تحولات اجتماعی بوده ولی با این حال شهرستان دماوند در بین تمام شهرستان های استان تهران یکی از سنتی ترین و محافظه کارترین شهرستان این استان بوده و در این بین شهر آبسرد جزء بسته ترین و سنتی ترین و در عین حال منفعل ترین شهر در این شهرستان می باشد.
هر چند منطقه آبسرد دماوند در طول تاریخ حدود ۵۰۰ ساله خود پذیرای انواع اقوام و طوایف بوده و بخش بزرگی از جمعیت آن را مهاجرین از سایر شهرها و استان ها تشکیل می دهد و حتی در حال حاضر بواسطه اقامت تعداد زیادی از مهاجرین افغان این شهر تبدیل به یک شهر با متکثر قومی،نژادی و زبانی و چند ملیتی شده است ولی با این حال جامعه آبسرد هنوز هم یک جامعه سنتی،بسته، محتاط و محافظه کار و متاسفانه منفعل می باشد که بین سنت و مدرنیته معلق و بلاتکلیف مانده است.
شاید به دلیل همین روحیه محافظه کارانه و منفعل اهالی آبسرد است که مسئولان در سطح شهرستان و استان و کشور هیچگاه حساب ویژه ایی بر روی این شهر و مردم آن باز نمی کنند و شهر آبسرد همواره در حاشیه قرار دارد.
شهر آبسرد با همه ظرفیت های بالفعل و بالقوه ایی که دارد همواره زیر سایه و تحت سیطره شهرهای اطراف بوده است و حتی از نظر موقعیت اقتصادی از شهر بسته ایی مثل دماوند و روستاهای جابان و سربندان هم عقب تر و قیمت اراضی و املاک در این شهر حتی از شهر کیلان و روستاهای آیینه ورزان و خسروان و جابان و سربندان و در برخی موارد حتی از زان و لومان هم کمتر است.
نبود روحیه مطالبه گری و سکوت و انفعال در مردم آبسرد و بویژه در مسئولان این شهر(مشخصاً اعضاء محترم شورای شهر به عنوان نمایندگان مردم این شهر) و تن دادن به هر تصمیمی که از بالا بر این شهر دیکته می گردد باعث شده که این شهر در بن بست ناکارآمدی گرفتار گردد و مردم این شهر حتی نتوانند حقوق اولیه خود را در سطح شهرستان و استان مطالبه نمایند و این در حالی است که مردم سایر شهرهای شهرستان و سایر شهرستان های استان تهران به شکل مداوم در حال پیشرفت و کسب امتیاز می باشند.
البته این انفعال جمعی ریشه در فرهنگ و سنت های دیرینه مردم این منطقه داشته و شاید هم ناشی از حجب و حیای بیش از اندازه مردم این دیار است ولی در زمانه پررقابت کنونی که هر شهر و منطقه ایی در پی کسب منافع و امکانات و امتیازات و اعتبار و بودجه برای توسعه و پیشرفت خود است این محافظه کاری و حجب و حیای بیش از اندازه برای این شهر و آینده مردم آن دردسر ساز شده است.
اینکه مسئولان شهر ما برای خوش آمد و جلب رضایت مقامات استانی ، همواره سکوت می کنند و اینکه در این شهر هر حرف و طرح تازه ایی به شدت سرکوب می شود و خودسانسوری آفت جان تمام نخبگان و صاحب نظران این شهر شده و هیچ گوش شنوایی برای شنیدن انتقادات و پیشنهادات وجود ندارد و بسیاری از جوانان خوشفکر این شهر از فرط ناامیدی صلاح را در مهاجرت از این شهر می دانند یک فاجعه است.
چه مردم و چه بزرگان و مسئولان و صاحب منصبان این شهر باید بدانند که حق گرفتنی است و با سکوت و انفعال و محافظه کاری هیچ حقی زنده و استیفاء نمی گردد و این سکوت و انفعال حتی ممکن است همین اندک اعتبارات و امتیازات را هم از کف این شهر خارج نماید.
امید است در سال جدید با همت مردم و مسئولان در شهر آبسرد حداقل اندکی از این محافظه کاری و انفعال کم شده و روحیه مطالبه گری در این شهر زنده گردد.
سلام، من فکر کنم باید در جهت تبلیغات در رسانه‌های کشور برای شهر آبسرد فعالیت کرد،تنها راه موثر تبلیغات است.
به نان خود جان مردم واینده شان را سرکوب و خراب کردن