ما در آبسرد کمبود آب داریم…!
همه ما در آبسرد دماوند این واقعیت تلخ را می دانیم ولی ظاهراً هیچ عزمی جهت اصلاح رفتارهای غلط مصرفی در بین اهالی این شهر به چشم نمی خورد و لذا امروز ما در آستانه ورشکستگی آبی قرار داریم.
هنوز هم مدیریت آب در این شهر در دست افراد ناآگاه است و هنوز هم بیش از ۶۰ درصد آب گرانبهای آبسرد صرف کاشت خیار و کدو و لوبیا و نخود می گردد و هنوز هم بهره برداران افغانی برای الگوی کشت این شهر تصمیم نهایی را می گیرند و برخی هم در پی گلکاری و چمن کاری محوطه ویلاهای خود هستند و یا اندک آب موجود در منطقه را صرف پر کردن استخر برای شنا می کنند!
مشکل کم آبی شهر آبسرد هیچ راه حلی ندارد مگر تغییر الگوی کشت از محصولات آب پسند به محصولات خشک پسند.
حتی در ویلاها نیز فضای سبز محوطه ها باید به گیاهان خشک پسند نظیر سرو ، زرشک ، عناب و گل محمدی و بادام دیرگل تغییر یابد.
این رسانه بارها و بارها بر تغییر الگوی کشت به عنوان تنها راهکار نجات منطقه آبسرد تاکید داشته و هنوز هم مصرانه معتقد است که با تغییر الگوی کشت و ممنوعیت کاشت محصولات جالیزی و برخی از انواع درختان میوه و جایگزینی این درختان با درختان خشک پسند نظیر بادام و انگور می توان ته مانده آب موجود در منطقه را حفظ کرد چرا که بیش از ۹۰ درصد آب در منطقه ما صرف کشاورزی می گردد و فقط ۱۰ درصد صرفه جویی در مصرف آب بخش کشاورزی می تواند تامین آب جهت مصارف شرب و شستشوی شهروندان را برای چند سال دیگر تضمین نماید.
واقعیت این است که سال به سال هوا گرمتر و میزان تبخیر بیشتر و بارندگی کمتر می گردد و اگر بخواهیم کماکان به همین روند مصرف و همین الگوی کشت ادامه دهیم تا چند سال دیگر حتی آب برای خوردن هم نخواهیم داشت.
البته بدتر و زشت تر از اسراف در مصرف آب،اقدام برخی از افراد سودجو و فرصت طلب در بهره برداری غیرمجاز از آب های منطقه است که با حفر چاه عمیق غیرمجاز عملاً در حال سرقت اندک آب باقی مانده در آبخوان های منطقه و نابودی کامل منابع آب زیر زمینی منطقه هستند و عامدانه در مسیر نابودی منطقه آبسرد گام بر می دارند غافل از اینکه این برداشت های غیر مجاز در آینده نزدیک دامن خود این افراد را هم می گیرد و با خشک شدن چاه ها عملاً سرمایه گذاری ایشان در زمینه سرقت آب به هدر می رود!
به هر روی دود اتلاف آب های ارزشمند منطقه عاقبت به چشم همه ما فرو می رود و این آتش تر و خشک را با هم می سوزاند لذا مراقبت از این سرمایه گران بها وظیفه تک تک شهروندان آبسرد اعم از بومی و خوش نشین و ایرانی و اتباع می باشد و همه ما در این امر به یک اندازه مسئول می باشیم.
بنده ۵ سال در این منطقه و ۳۵ سال کیلان رفت و آمد داشته‌ام، هرگز ندیدم اتفاق رو به جلویی در زمینه آب رخ بده. با این شرایط فعلی هم شک ندارم تا ورشکستگی کامل آبی پیش خواهیم رفت. مگر اینکه تغییرات خیلی خیلی اساسی رخ بده و شانسی داشته باشیم که بعد از اون تغییرات، گوش شنوایی به میدون بیاد.
با سلام
از قدیم گفته اند پیشگیری بهتر از درمان است و افراد موفق نیز اتفاقات حتمی و قریب الوقوع را معمولاً قبل از سایر افراد تشخیص داده و به دنبال یافتن راهکار برای مقابله با آن اتفاقات و یا به حداقل رساندن اثرات منفی آن هستند.
امروز وقوع ورشکستگی آبی در اغلب نقاط ایران حتمی بنظر می رسد لذا تغییر الگوی کشت حداقل در محدوده همان باغ و باغچه خودمان می تواند به نوعی پیش بینی و پیش دستی و مهار فاجعه قبل از وقوع باشد.
اقداماتی نظیر نصب منبع آب بزرگ در حیاط و محوطه باغ جهت ذخیره آب اضطراری و کاشت محصولات قانع و خشک پسندی مثل انگور و بادام راهکاری جهت مقابله با کمبود آب می باشد.