۱۰ ماه از حوادث تلخ روز پائیز ۱۴۰۱می گذرد ولی هنوز اینترنت ایران به وضعیت قبل از آن حوادث برنگشته و هنوز هم اغلب پلتفرم های پرمخاطب نظیر واتساپ و اینستاگرام فیلتر هستند و هنوز هم پیام رسان های داخلی نتوانسته اند جای خالی این پلتفرم ها را پر نمایند.
هر چند که شلوغی ها و اعتراضات خیابانی چند ماهی است که به پایان رسیده ولی خود تحریمی در حوزه فناوری اطلاعات به شدت و تمام و کمال ادامه دارد و همین موضوع باعث دلسردی بسیاری از فعالان حوزه فناوری اطلاعات و فعالان کسب و کارهای اینترنتی شده است.
فلیترینگ که قرار بود مشکل گشای امنیت فضای مجازی باشد امروز خود تبدیل به بزرگترین مشکل فضای مجازی شده و هزینه سرسام آور خرید وی پی ان و ناپایداری اتصال به اینترنت جهانی و کندی اینترنت داخلی جان را به لب کاربران رسانده.
در شرائطی که بسیاری از کشورهای توسعه یافته برای متخصصان حوزه IT ایران فرش قرمز پهن کرده اند ما در حال کوچ دادن متخصصان این حوزه هستیم تا کشور بیش از پیش از متخصصان این حوزه و حتی فعالان اقتصادی و کارآفرینان خالی شود و سود سرمایه گذاری بر روی نیروهای متخصص به جیب شرکت های خارجی سرازیر گردد.
البته ظاهراً عده ایی در این کشور عمداً خواستار فراری دادن نیروهای متخصص و جایگزینی ایشان با افراد کم سواد و ناآگاه و متحجر و متعصب هستند تا کشور ایران را به ورطه فنا سوق دهند!
برخلاف بسیاری از مسئولان محترم که تمام مشکلات کشور را به تحریم ها ربط می دهند بخش بزرگی از مشکلات این مملکت ناشی از خود تحریمی ها و صد البته نگاه های بسته و جزمی به مسائل جدید می باشد.
متاسفانه گروه های به ظاهر انقلابی و ارزشی با خود تحریمی و محدودسازی فضای مجازی و فیلترینگ درست همان کاری را که مطلوب نظر صهیونیست انجام می دهند و حلقه تحریم (خود تحریمی) و محاصره اقتصادی را با دست خودشان دور گردن اقتصاد نحیف این کشور انداخته و با بی رحمی هر چه تمام در حال فشردن این حلقه و مسدود سازی راه معیشت مردم هستند.
یکی از استدلال های مدافعان فیلترینگ و محدودسازی اینترنت و پیامرسان های خارجی نقش مخرب این پلتفرم ها در زمان اعتراضات و تشویق به خشونت و اغتشاش در این پلتفرم ها می باشد.
حال سئوال اینجاست که آیا فضای مجازی باعث نارضایتی مردم می گردد یا ناکارآمدی ها؟آیا واتساپ و تلگرام و اینستاگرام زمینه ساز خشونت هستند یا کم کاری ها و تبعیض ها؟
فضای مجازی فقط و فقط انعکاس دهنده افکار عمومی در یک جامعه هستند و اصولاً نقشی در ایجاد رضایتمندی و یا نارضایتی در جامعه ندارند.فضای مجازی و شبکه های اجتماعی همانند یک آیینه فقط آنچه را که در بطن جامعه جریان دارد را نمایش می دهند.
تجربه حوادث سال های ۹۶ و ۹۸ و ۱۴۰۱ نشان داد که محدودسازی اینترنت به غیر از آسیب به کسب و کارهای کوچک و افزایش نارضایتی هیچ ثمره دیگری ندارد و قطع اینترنت عملاً هیچ نقشی در محدودسازی اغتشاشات ندارد.
از سوی دیگر جایگزینی شتاب زده پیامرسان های ناکارآمد داخلی با پیامرسان های فراگیر بین المللی فقط به محدودسازی بیش از پیش جامعه ایران در عرصه بین المللی منجر می گردد.کدام شریک تجاری خارجی ما حاضر به نصب انواع و اقسام پیامرسان های ناکارآمد داخلی است؟ ضمن آنکه اصلاً نصب و راه اندازی پیامرسان های داخلی برای اتباع سایر کشورها امکانپذیر است؟
مسئولان محترم باید قبول کنند که پیامرسان های داخلی در این یک سال چندان موفق نبوده اند و بدتر آنکه رقابت بین این پیامرسان های داخلی موجبات سردرگمی و نارضایتی مردم را فراهم آورده و ارتباط ما را با دنیا محدودتر کرده.
از آن سو فیلترینگ غیرهوشمند دسترسی فعالان اقتصادی و تجار را به بسیاری از بانک های اطلاعاتی و برخی پلتفرم های بازرگانی محدود نموده و یا سرعت دسترسی را به این پایگاه های اطلاعاتی محدود نموده است و بطور ناخواسته مسیر دور زدن تحریم های ظالمانه آمریکا به دست خودی ها مسدود شده است.
در این روزها که جو عمومی کشور نسبتاً آرام است شاید بهتر باشد که دولت هم مساعدت بیشتری با کاربران نماید و حداقل با رفع فیلتر از برخی پیامرسان ها و شبکه های اجتماعی دل کاربران و بویژه صاحبان کسب و کارهای کوچک را شاد نموده و مسیر بدخواهی بدخواهان را مسدود نماید.