مقام معظم رهبری درپیام نوروزی خود با نامگذاری سال ۱۴۰۲ به نام سال «مهار تورم،رشد تولید» در واقع به نوعی دغدغه و دل نگرانی های خود از اتفاقی که در شرف وقوع است را به مسئولان منعکس نمودند و بصورت غیر مستقیم و به زبان کنایه به مسئولان گوشزد نمودند که در سال جدید باید تمام تلاش خود را بر دو موضوع مهار تورم لجام گسیخته و افزایش توان تولید داخلی کالاها و خدمات مورد نیاز کشور متمرکز نمایند.
واقعیت این است که تمام نماگرهای اقتصادی در سال ۱۴۰۲ وقوع یک ابرتورم در ابعاد نجومی را در کشور نشان می دهند و اگر دولت از همین روزهای ابتدایی سال به فکر مهار تورم نباشد قطعاً اقتصاد ایران در نیمه دوم سال ما با مشکل تورم دو و حتی سه رقمی مواجه خواهد شد.
در حال حاضر با توجه به اضافه برداشت بانک ها (و بویژه بانک های دولتی) از بانک مرکزی که بمنظور تامین مالی دولت و پرداخت تسهیلات تکلیفی رنگارنگ می باشد ما شاهد خلق پول بدون پشتوانه و رشد بی ضابطه نقدینگی هستیم و تا زمانیکه دولت نتواند رشد پایه پولی و نقدینگی را مهار کند ما خواه ناخواه تورم سنگین را خواهیم داشت.
از سوی دیگر بی انضباطی مالی دولت و نهادهای عمومی مهار تورم را برای دولت غیر ممکن ساخته و تورم انتظاری نیز به این مشکل بیش از پیش دامن می زند که با ملحوظ نظر قرار دادن احتمال افزایش نرخ حامل های انرژی در سال جدید که امری اجتناب ناپذیر می باشد قطعاً ما با افزایش نرخ تورم ( تورم واقعی و انتظاری) در سال جدید مواجه خواهیم بود.
حال به تمام این مشکلات ساختاری تحریم های چند لایه و جنگ اقتصادی را نیز باید اضافه کنیم که اتفاقاً اثر این مورد اخیر بر اقتصاد ما بسیار بیشتر از عوامل داخلی می باشد.
لذا با این شرائط و تا زمانیکه مشکلات اقتصادی ساختاری داخلی و خارجی در کشور حل نشود امیدی به مهار تورم حداقل در کوتاه مدت و میان مدت نیز وجود ندارد.
در رابطه با موضوع تولید (رشد تولید) هم که تکلیف سالهاست که مشخص شده و سیاست های غلط دولت های مختلف کمر تولید را سالهاست که شکسته است و انگیزه کار تولیدی را مدتهاست که از کارآفرینان گرفته!
کارشکنی های گسترده نهادهای صادرکننده مجوزها،فشارهای خرد کننده مالیاتی و مالیات ستانی بی ضابطه از واحدهای تولید کننده کالا و خدمات،رقابت نابرابر تولید کنندگان داخلی با واردکنندگان کالاهای ارزان قیمت و بی کیفیت چینی،عدم ثبات قیمت مواد اولیه و نهاده های تولید و تورم لجام گسیخته و بی ثبات اقتصادی و نوسانات دائمی و ساعتی نرخ ارز و… همه و همه کمر تولید و تولیدکننده داخلی را شکسته و حتی مانع از حفظ تولید در سطح کنونی خود شده است و عملاً رشد تولید را تبدیل به موضوعی انتزاعی نموده لذا مشخص است که با این شرائط رشد تولید حداقل در کوتاه مدت امکانپذیر نیست و همین که اقتصاد ایران بتواند تولید را در سطح کنونی خود حفظ نماید شاهکار نموده است.
در کشوری که تولیدکننده تحت انواع فشارها و ظلم ها و در معرض انواع کارشکنی ها قرار دارد رشد تولید امری محال است چرا که تولید فضای مناسب و مساعد می خواهد و در فضای ناامن و بی ثبات اقتصادی هیچگونه امکان فعالیتی وجود ندارد.
دولت سیزدهم برای تحقق شعارهای سال ۱۴۰۲ راه بسیار درازی در پیش دارد،راهی که قطعاً امسال به مقصد نخواهد رسید و در بهترین حالت شاید برای رسیدن به آن به بیش از یک دهه اصلاحات مستمر اقتصادی نیاز باشد که با شرائط فعلی بعید می دانیم که این عزم و همت در دولت ها وجود داشته باشد و دولت های ما همین که بتوانند خود را با کمترین کسری بودجه به پایان سال برسانند بزرگترین هنر را کرده اند و لذا توقعی بیش از این از آنها نخواهد بود!