چند وقتی است که زمزمه هایی مبنی بر تشکیل یک استان جدید بنام “تهران شرقی” با مرکزیت یکی از دو شهرستان دماوند و یا ورامین نقل محافل و مجالس شده و هر از گاهی اخبار متناقضی در این خصوص منتشر می گردد.
البته این رسانه در آذر ماه سال جاری در مطلبی تحت عنوان «معادله دو مجهولی استان تهران شرقی» به طور مفصل و جامع به این موضوع پرداخت و محاسن و معایب تشکیل این استان و مشکلات پیش روی این استان جدید بویژه در رابطه با انتخاب مرکز آن را تشریح کرد.
بر همین اساس دفتر سید احمد رسولی‌نژاد نماینده مردم شریف شهرستان های دماوند و فیروزکوه در مجلس شورای اسلامی در خصوص تشکیل استان تهران شرقی به مرکزیت ورامین در اطلاعیه‌ای اعلام کرد:
تصویب فرمانداری ویژه توسط هیأت دولت انجام می‌شود اما اگر شهرستانی (مثل قم) یا مجموعه شهرستان هایی به مرکزیت یک شهرستان قرار باشد استان شوند، پس از پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیأت دولت ، در قالب لایحه به مجلس ارسال می شود تا مجلس با رای اکثریت تصویب کند.
وقتی شهرستانی فرمانداری ویژه می‌شود، از نظر تقسیمات کشوری، شهرستانی به آن اضافه نمی‌شود بلکه تنها یک شهرستان از فرمانداری به فرمانداری ویژه ارتقاء پیدا میکند فرمانداری ورامین در حال حاضر فرمانداری ویژه است که ربطی به شهرستانهای دماوند، فیروزکوه و پردیس و حتی پاکدشت، قرچک و پیشوا ندارد و نیازی نبود جناب آقای رسولی نژاد در این مرحله ورود کند.
تمام تلاش نماینده مردم شریف شهرستانهای دماوند و فیروزکوه این است که در حال حاضر مانع الحاق شهرستان های دماوند و فیروزکوه به استان جدید به مرکزیت ورامین در پیشنهاد وزارت کشور و مصوبه هیأت دولت شود.
با این اوصاف الحاق و یا عدم الحاق شهرستان های دماوند و فیروزکوه به استان جدید تبدیل به محل مناقشه ایی بین نماینده فعلی مجلس(رسول نژاد) و وزارت کشور شده و با توجه به انتخاب آقای شاهرخ رامین به عنوان نماینده جدید شهرستان دماوند و فیروزکوه باید دید که آیا نماینده جدید می تواند حقوق و مصلحت مردم حوزه انتخابیه خود را در این خصوص حفظ و تامین نماید یا نه؟