غول اقتصاد با هیچکس شوخی و تعارف ندارد و هر کس که بخواهد برخلاف قوانین سفت و سخت اقتصاد عمل نماید خواه ناخواه دچار دردسرهای بسیار بزرگ می گردد.
در واقع گسل های اقتصادی نسبت به گسل های اجتماعی-سیاسی توان بسیار بالاتری برای ایجاد التهابات و اعتراضات شدید و غیرقابل مهار دارند و با اینکه گسل های اقتصادی خیلی سخت حرکت می کنند و اعتراضات اقتصادی بسیار سخت بوقوع می پیوندند ولی همین که گسل های اقتصادی شروع به حرکت نمایند دیگر هیچ نیرویی جلودار آن نبوده و مهار اعتراضات با منشاء اقتصادی بسیار سخت و دشوار خواهد بود.
در همین رابطه محمدرضا پورابراهیمی، رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرگزاری ایلنا ضمن هشدار دادن بابت اعتراضات اقتصادی گفت: «بخش عمدهای از آنچه که موجب اعتراضات شده و گلایهها و انتقادات به ارکان نظام را پدید آورده، به مشکلات و مسائل اقتصادی و معیشتی گره خورده است.»
او با تاکید بر ضرورت اقدام جدی دولت برای حل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم گفت: «دشمن بیش از اینکه روی توان خودش برای نابودی جمهوری اسلامی ایران حساب کند، روی اشتباهات ما حساب کرده است و خیلی محکم ایستاده تا بتواند از این فضا بهره ببرد.»
پورابراهیمی در ادامه با اشاره به مشکلات ارزی هشدار داد که «موج جدیدی که ما پیشبینی میکنیم، سوار شدن بر اعتراضات اقتصادی جدید است که این را باید حتما مدیریت کنیم که ایجاد نشود.»
ولی سئوال اینجاست که آیا دولت سیزدهم برنامه و راهبردی برای مهار غول بی رحم اقتصاد دارد یا نه و اگر دارد این راهبرد عملی دولت در این عرصه چیست؟
تجربه یک سال گذشته نشان داده که دولت سیزدهم که اتفاقاً ناموفق ترین دولت در کلیه زمینه ها بوده تقریباً هیچ راهبردی در زمینه معضلات اقتصادی شامل مهار تورم،رشد نقدینگی،توزیع ناعادلانه ثروت،رانت و تبعیض،بی انضباطی های مالی و هدر رفت سرمایه های ملی،اصلاح نظام مالیاتی،تجارت خارجی و رهایی از اقتصاد تک محصولی وابسته به نفت و گاز،خصوصی سازی واقعی و تقویت بنگاه های خصوصی،توسعه اقتصاد دانش بنیان،خودکفایی در محصولات راهبردی و سرمایه گذاری در زیر ساخت ها و… نداشته و هنوز هم مانند دولت های قبلی به اقتصاد دستوری و بخش نامه محور اعتقاد دارد.
دولت آقای رئیسی همانند دولت های قبل از خود به جای مهار معضل کاهش ارزش پول ملی اقدام به ارز پاشی بی ضابطه و مهار دستوری قیمت ها و چند نرخی کردن قیمت دلار و در نهایت هم اقدامات امنیتی و دستگیری چند دلال خرده پای حاشیه خیابان فردوسی و سبزه میدان می نماید.همچنین این دولت همانند دولت های قبل از خود به جای حل ریشه ایی مشکل تورم و کسری بودجه و… اقدامات به خلق پول بی پشتوانه و دامن زدن به رشد پایه پولی می نماید!
البته مشکل از رئیسی و روحانی و احمدی نژاد نیست بلکه از ساختار معیوب اقتصاد ایران است،مشکل از نظام بوروکراتیک و متاسفانه رانت محور اقتصاد ایران است،مشکل از اقتصاد دولتی و تک محصولی و وابستگی تام و تمام این اقتصاد به پول نفت و گاز است.
نظام اقتصادی معیوب خود به خود منجر به معیوب شدن نظام سیاسی و اجتماعی می گردد و این همان نقطه ضعف بزرگ نظام حکمرانی در ایران است.
دولتی که از سال ۱۴۰۰ مترصد افزایش بهای حامل های انرژی( بنزین و گازوئیل و گاز) بود امسال هم بواسطه مسائل امنیتی از این اقدام صرفنظر کرده و مجبور است بار سنگین یارانه حامل های انرژی را برای یک مدت نامعلوم دیگر به دوش بکشد و با کسری بودجه شدید بسوزد و بسازد.
به قول آقای پور ابراهیمی،دشمن بیش از اینکه روی توان خودش برای نابودی جمهوری اسلامی ایران حساب کند، روی اشتباهات ما حساب کرده است و خیلی محکم ایستاده تا بتواند از این فضا بهره ببرد.
بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که با این رویه که دولت در پیش گرفته احتمالاً دور بعدی اعتراضات در کشور ناشی از همین گسل های اقتصادی و معیشتی خواهد بود.