نماگرهای اقتصادی نشان دهنده رشد بی سابقه سهم پول از کل نقدینگی کشور به حدود ۲۳ درصد می باشد که بالاترین میزان نسبت پول به نقدینگی از سال ۹۲ تاکنون بوده و این به معنی آن است که اقتصاد ایران در آستانه یک انفجار سهمگین تورمی قرار دارد.
وقتی حدود یک چهارم نقدینگی کشور بصورت پول نقد در دست افراد باشد قاعدتاً این پول به دنبال یک پناهگاه امن می گردد و تبعاً وقتی که این پناهگاه پیدا نشود نقدینگی همچون سیلی سهمگین هر روز یک بازار را مورد هجوم خود قرار داده و به تورم و گرانی سرسام آور در کل اقتصاد تایران دامن می زند.
این روزها شاید همه چیز آرام و معمولی بنظر برسد ولی این آرامش قبل از طوفان است و کلیت اقتصاد منتظر یک جرقه است تا این آرامش ظاهری تبدیل به یک طوفان قدرتمند از تورم و افزایش نرخ ارز گردد.
هر چند وقوع این انفجار تورمی حتمی بنظر می رسد ولی زمان آن اصلاً قابل پیش بینی نیست ولی این احتمال وجود دارد که انبار باروت اقتصادی ایران با جرقه اجرایی شدن مکانیزم ماشه و برگشتن تحریم های هسته ایی شورای امنیت و یا حتی یک خبر ساده از تشدید تحریم ها به ناگاه منفجر شده و درست شبیه همان اتفاقاتی را که ما در طول تابستان ۹۷ تا شهریور ۹۹ شاهد بودیم بار دیگر شاهد باشیم.