شهر آبسرد دماوند با قدمتی در حدود ۴۰۰ ساله از جمله شهرهای بسیار قدیمی و دارای بیشترین میزان بافت فرسوده و ناکارآمد شهری در استان تهران می باشد که در این بین بیشترین تراکم بناهای فرسوده و ناکارآمد در مرکز و جنوب این شهر قرار داشته و همین موضوع تقریباً به یک معضل اساسی برای شهر آبسرد تبدیل شده است.
هم اکنون بخشی از مرکز شهر آبسرد واقع در جنوب خیابان هومند در پیرامون مسجد جامع تا محله قلعه کهنه و همچنین بخش گسترده ایی از محلات مرانک و تاسکین در محدوده بافت فرسوده و ناکارآمد شهری قرار گرفته و این بیم وجود دارد که در صورت بروز زلزله متوسط تا شدید، با توجه به سکونت خانوارهای پر جمعیت افغان در این بناها تعداد بسیار زیادی از ساکنین این خانه ها زیر آوار سنگین گرفتار و مدفون شوند و شهر آبسرد با یک فاجعه انسانی مواجه گردد.
هر چند مسئولان دلیل عدم سرمایه گذاری و بازسازی بافت فرسوده شهر آبسرد را بی رغبتی مردم برای سرمایه گذاری در این مناطق بیان می کنند ولی در واقع مهمترین دلیل روی گردانی مردم از نوسازی بافت فرسوده و ناکارآمد در شهر آبسرد بی مهری و بی توجهی مسئولان شهری به این بخش از شهر می باشد.
برای مثال هر چند تقریباً ۹۰ درصد از ساختمان های فرسوده مرکز شهر در سالهای قبل تخریب و تسطیح شده اند ولی عدم کوچه بندی و جدول گذاری و آسفالت معابر و حتی عدم قرار دادن سطل جمع آوری زباله در این بخش از شهر باعث شده که اغلب شهروندان از سرمایه گذاری در این بخش از شهر منصرف شوند.
در محلات مرانک و تاسکین نیز به علت کوچک بودن خانه ها و نداشتن سند مالکیت تفکیکی ، نوسازی املاک با موانع قانونی مواجه شده و فشار شهرداری به مالکین جهت پرداخت عوارض سنگین تفکیک،مانع جدیدی را پیش پای مالکین قرار داده است.
مسئولان شهری باید آگاه باشند که تا زمانیکه بافت های فرسوده داخل شهر نوسازی و بازآفرینی نشوند امکان توسعه شهر به سمت اطراف وجود نخواهد داشت و رویای الحاق حریم به محدوده قانونی شهر توهمی بیش نخواهد بود.
شهری امکان گسترش افقی را خواهد داشت که از تمام ظرفیت های داخل محدوده خود استفاده کرده باشد و لذا تا زمانیکه یک بخش از شهر ظرفیت ساخت و ساز و توسعه داشته باشد قطعاً شورایعالی شهرسازی و معماری با گسترش افقی آن موافقت نخواهد کرد.
همچنین نوسازی بافت های فرسوده شهری این امکان را به شهرداری می دهد که با کمترین هزینه ، بیشترین درآمد را از ناحیه اخذ عوارض ساخت داشته باشد چرا که در حدود دو سوم مناطق فرسوده شهر آبسرد واقع در محلات مرانک و تاسکین از قبل دارای خیابان بندی و آسفالت هستند و دیگر نیازی به تسطیح و جدول گذاری و آسفالت معابر آن مناطق وجود ندارد و این در حالی است که ظاهراً شهرداری آبسرد چندان علاقه ایی به بازسازی و بازآفرینی این مناطق نشان نداده و حتی حاضر به ارائه خدمات حداقلی هم به سرمایه گذاران در بافت فرسوده شهر نیست و بدینوسیله از انجام وظایف قانونی خود در ساماندهی و بازآفرینی بافت فرسوده و ناکارآمد شهری خودداری می نماید.