در سالهای اخیر و با رونق گرفتن بازار خرید و فروش املاک و مستغلات در کشور،شهرستان دماوند نیز به عنوان یکی از مقاصد جذاب نزدیک تهران با رونق بیش از پیش بازار املاک و مستغلات مواجه بود و حجم عظیمی از نقدینگی موجود در دست سرمایه گذاران جذب این بازار پر رونق شد ولی آمارها نشان می دهند میزان سرمایه گذاری های مولد در بخش های صنعتی،معدنی،کشاورزی و گردشگری سال به سال کمتر شده و در حال حاضر شهرستان دماوند در حال از دست دادن رتبه خود در زمینه تولیدات صنعتی،معدنی و کشاورزی می باشد.
برای مثال تا یک دهه قبل ، دشت های شرق شهرستان دماوند یکی از قطب های تولید سیب درختی ،سیب زمینی و همچنین انواع گل شاخه بریده بودند ولی اکنون تولید سیب زمینی و گل شاخه بریده در سطح این شهرستان تقریباً به صفر رسیده و حتی کفاف مصارف محلی را هم نمی دهد و تولید سیب درختی نیز در سطح شهرستان به شدت کاهش یافته و در حال واگذار کردن رتبه خود به رقبا می باشد.
از نظر معدنی نیز به جز چند معدن کوچک شن و ماسه،سنگ لاشه و سنگ ورقه و سنگ های کم ارزش ساختمانی تقریباً هیچ معدن قابل توجه دیگری در منطقه دماوند وجود ندارد و با وجود ظرفیت نسبتاً بالای شهرستان در زمینه تولید سنگ های ساختمانی هیچ واحد بزرگ صنعتی در زمینه فرآوری سنگ و حتی سنگبری بزرگ در شهرستان وجود ندارد.
در زمینه صنعتی نیز تقریباً هیچ کارخانه بزرگ و معروفی در این شهرستان وجود ندارد و در قیاس با سایر شهرستان های استان تهران (حتی فیروزکوه) شهرستان دماوند دچار کمبود صنایع است.
در زمینه گردشگری نیز شهرستان دماوند قافیه را به رقبای خود باخته و در سالهای اخیر تقریباً در این رشته هیچ سرمایه گذاری موثری صورت نگرفته و به استثناء بهسازی محوطه چشمه اعلاء ( که آن هم با نقایص فراوان مواجه است) در بقیه موارد آنچه که هست مربوط به سالهای قبل از انقلاب می باشد و علیرغم پتانسیل فوق العاده بالای شهرستان دماوند و بویژه مناطق محروم محور دلیچایی در زمینه گردشگری کوهستان و توسعه ورزش های زمستانی و احداث پیست اسکی هیچگونه سرمایه گذاری در این مناطق صورت نگرفته و حتی در ماجرای دهکده سیب امین آباد فیروزکوه نیز فرصتی که می توانست نصیب سربندان و روستاهای دهنار و هویر گردد نصیب امین آباد فیروزکوه شد و دست دماوند در این مورد هم خالی ماند و به قول یکی از دوستان «ظاهراً سهم شهرستان دماوند از پروژه دهکده سیب امین آباد فقط ترافیک سنگین دوراهی گیلاوند بود!»
دست منطقه آبسرد نیز علیرغم افزایش قیمت زمین و ویلا،از سرمایه گذاری در بخش های مختلف بویژه صنایع غذایی و گردشگری خالی ماند و در این منطقه نیز تقریباً هیچ سرمایه گذاری مولدی صورت نگرفته است و بخش بزرگی از اشتغال در این شهر وابسته به زنجیره معاملات املاک و پیمانکاری ساختمان می باشد.
هر چند امروز شهرستان دماوند تبدیل به یکی از بزرگترین بازارهای املاک کشور شده و حجم زیادی از نقدینگی در این شهرستان در جریان است ولی رسوب سرمایه در شهرستان دماوند اندک است و بخش بزرگی از سرمایه های ورودی به شهرستان عیناً و فوراً از شهرستان خارج می گردد.
برای مثال با توجه به عدم تولید اغلب مصالح و لوازم ساختمانی در این شهرستان بخش زیادی از پول وارد شده به شهرستان دماوند به شهرها و استان های دیگر منتقل می گردد همچنین در زمینه کشاورزی بخش بزرگی از نهاده های کشاورزی اعم از بذر،سم و انواع کودهای شیمیایی و ارگانیک(دامی و ورمی کمپوست) و حتی نهال اصلاح شده از خارج شهرستان وارد می شود.
در این میان اندک پولی هم که داخل شهرستان باید باقی می ماند به اشکال مختلف صرف موارد غیر ضروری نظیر خرید خودروهای لوکس و لوازم خانگی می گردد و تقریباً هیچ پولی صرف سرمایه گذاری های مولد نمی شود.مسئولان شهرستان نیز هیچ راهبرد جدی برای جذب سرمایه گذاری در طرح های تولیدی و مولد نداشته و هیچ مشوقی برای سرمایه گذاران در شهرستان دماوند در نظر گرفته نشده.با این اوصاف شهرستان دماوند از نظر اقتصادی در حال تبدیل شدن به شهرستان تک بعدی و متکی به درآمدهای ناشی از معاملات املاک و مستغلات می باشد.
البته این مساله در کوتاه مدت آنچنان نگران کننده نیست ولی قطعاً در میان مدت و بلند مدت همین اقتصاد تک بعدی تبدیل به چالشی بزرگ برای شهرستان شده و اثرات منفی خود را در دو بخش توسعه و اشتغال بر جای خواهد گذاشت.
شهرستان دماوند برای توسعه پایدار نیازمند سرمایه گذاری در بخش های دارای ظرفیت نسبی نظیر صنایع غذایی و گردشگری می باشد چرا که با توجه به حجم بالای تولیدات باغی در این شهرستان از یک سو و نابودی بخش بزرگی از این محصولات بواسطه نبود صنایع تبدیلی از سوی دیگر و همچنین نزدیکی این شهرستان به تهران به عنوان بزرگترین بازار توزیع و مصرف محصولات غذایی کشور به راحتی می تواند سهم ویژه ایی از بازار را به دست آورده ضمن اینکه همین نزدیکی به تهران و اقلیم کوهستانی شهرستان دماوند می تواند زمینه ساز گسترش صنعت گردشگری و بویژه گردشگری کوهستان( ورزش های زمستانی و توسعه زیرساخت های اقامتی در کوهستان) گردد.
مسئولان شهرستان باید از هم اکنون و قبل از اینکه دیر شود تمام همت و تلاش خود را معطوف به شناسائی ظرفیت های سرمایه گذاری و ایجاد زمینه برای جذب سرمایه گذاری و حمایت از سرمایه گذاران نموده و شهرستان را از بیراهه اقتصادی که در گرفتار آن است نجات دهند و بدانند که آینده اقتصادی و اجتماعی این شهرستان به تصمیم امروز ایشان بستگی دارد و غفلت از این مهم به نابودی آینده شهرستان دماوند منجر خواهد شد.