یادداشت/ نگاهی متفاوت به واژه خوش نشینی

همانگونه که مستحضرید در این چند روز بحث های زیادی پیرامون مسائل و مشکلات مالکین اراضی و املاک و بویژه ویلاهای حاشیه شهر آبسرد در این پایگاه خبری در جریان بود و برخی از دوستان گرامی نسبت به استفاده از واژه «خوش نشین» در این پایگاه انتقاداتی داشتند لذا بر آن شدیم که در رابطه با این واژه توضیحاتی را خدمت مخاطبان گرامی بیان نمائیم:

واژه خوش نشین در فرهنگ عامه اصولاً به معنی «ساکن موقت» و در مقابل واژه «ساکن دائمی» بکار می رود و در فرهنگ دهخدا نیز خوش نشین در معانی زیر آمده است:

۱. ویژگی کسی که از هرجا خوشش بیاید در آنجا اقامت می‌کند یا می‌نشیند.
۲. [منسوخ] ویژگی کارگر کشاورزی که زمین و خانه ندارد؛ آفتاب‌نشین.

بنابراین واژه «خوش نشین» به هیچ عنوان بار معنائی بد و منفی نداشته و صرفاً بیان یک شیوه اقامت بوده که عموماً در خصوص ساکنین ویلاهای واقع در مناطق ییلاقی و خارج از شهرها در آن مناطق سکونت دائمی ندارند مورد استفاده قرار می گیرد و اگر فردی در همان مناطق خارج از شهر اقامت دائم داشته باشد اصولاً خوش نشین محسوب نشده و «ساکن غیر بومی» تلقی می گردد.

کمااینکه اگر کسی در داخل شهر نیز سکونت موقت و غیر دائم داشته باشد خوش نشین تلقی می گردد.

البته بسیاری از دوستان که عموماً از مالکین ویلاهای خارج از شهر آبسرد می باشند از بکارگیری این واژه توسط اهالی محلی ناراحت بوده و آن را توهین به خود تلقی می نمایند.

بدیهی است وجود تنش های جزئی و مقطعی بین اهالی محلی و ساکنین موقت(خوش نشین ها) در همه مناطق کشور وجود داشته و یک واقعیت انکار ناپذیر است و دلیل آن هم تفاوت های فرهنگی ،اجتماعی و اقتصادی بین این دو گروه می باشد.

متاسفانه بسیاری از ساکنین موقت(خوش نشین ها) بدون توجه به هنجارهای فرهنگی،اجتماعی و یا اقتصادی مردم محلی اقداماتی انجام می دهند که واقعاً تنش زا می باشد و در نقطه مقابل هم برخی از اقدامات مردم محلی برای ساکنین موقت(خوش نشین ها) توهین آمیز و ناراحت کننده می باشد ولی با این حال هیچ عداوت و دشمنی بین سکنه دائم و موقت وجود نداشته و ارتباطی محترمانه بین افراد برقرار است.

نکته قابل توجه در این میان آن است که شهر آبسرد از حدود ۱۰۰ سال پیش به این سو منطقه ایی مهاجر پذیر بوده و به همین دلیل مردم محلی آبسرد به سرعت تازه واردها را در جمع خود پذیرفته و حتی با آنها معاشرت و وصلت می نمایند و اصولاً مردم آبسرد مردمانی غریبه دوست و خونگرم و زودجوش با غریبه ها هستند و به همین دلیل بیش از ۹۹ درصد مردم محلی فعلی آبسرد(ایرانیان) اصالتاً متعلق به سایر نقاط ایران بوده و خود کمابیش مهاجر هستند با این حال علیرغم اینکه ایشان اصالت آبسردی ندارند ولی همواره مورد احترام سایر اهالی بوده و تقریباً می توان گفت در این شهر هیچکس غریبه نیست.

البته این پیوند و علاقه زمانی اتفاق می افتد که فرد تازه وارد ساکن دائمی شهر باشد و با مردم دم خور و همنشین گردد وگرنه کسانی که هر از گاهی به این شهر می آیند و می روند از نگاه اهالی همواره غریبه و غیرقابل اعتماد هستند ، با این وجود مردم و اهالی محلی آبسرد در تمام شرائط احترام ساکنین موقت یا همان خوش نشین ها را نگاه داشته و به آنها به چشم میهمان نگاه می کنند و سعی می کنند که کمترین تنش را با ایشان داشته باشند.

به هر روی از نظر این رسانه واژه خوش نشین مترادف با میهمان است و قصد ما از بکار بردن این واژه صرفاً تفکیک ساکنین موقت از ساکنین دائم بوده و ما قصد بی احترامی به هیچ یک از عزیزان را نداشته و نداریم.