چند سالی است که اغلب دشت های کشور با مشکلی حاد بنام اضافه برداشت از مخازن زیرزمینی آب ذمواجه است و صدها هزار حلقه چاه عمیق و نیمه عمیق در حال برداشت بی حساب از ذخایر محدود آب زیرزمینی کشور می باشند و به همین دلیل نیز هر از چندی خبر فرونشست در دشت های کشور رسانه ایی می گردد.
در این بین برخی از افراد نیز هستند که با حفر چاه های نیمه عمیق و بعضاً عمیق غیرمجاز در حال چپاول منابع آب و غارت حق دیگران هموطنان هستند و البته این بهره برداران غیر مجاز نزد خود احساس زرنگی و تیزهوشی می کنند غافل از اینکه اولین قربانی منابع محدود آبی خود این اشخاص هستند و دیر یا زود طبیعت گریبان این حضرات را نیز می گیرد و آنها داخل همان چاهی که برای دیگران کنده بودند خواهند افتاد.
در همین دشت هومند آبسرد دماوند متاسفانه صدها چاه نیمه عمیق و عمیق داخل باغ ها و ویلاها با ظرفیت های بین ۲ تا ۴ اینچ وجود دارد که همین ته مانده آب های زیرزمینی را بدون حساب و کتاب استخراج نموده و صرف آبیاری چمن و پر کردن استخرهای شنا و سونا و جکوزی می نمایند.
نکته جالب اینجاست که هر چند مالکین این چاه ها چند صباحی می توانند از آب فراوان و تقریباً رایگان بهره مند گردند ولی به علت افت دائمی سطح منابع آب مالکین این چاه های غیرمجاز مجبور هستند با صرف هزینه های بسیار کلان هر چند سال یک بار بصورت دستی و بوسیله مقنی های عموماً افغانی چاه ها را کف شکنی نمایند و از آنجا عمق سنگ بستر در دشت هومند بطور میانگین بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ متر و در برخی نقاطی حداکثر ۲۰۰ متر می باشد لذا پس از رسیدن این چاه ها به سنگ بستر این چاه ها و با توجه به اینکه تغییر محل حفر چاه غیرمجاز جدید نیز در داخل املاک وجود ندارد عملاً این چاه های غیر مجاز ظرف چند سال بلااستفاده می گردند.
از سوی دیگر از آنجا که مالکین چاه های غیرمجاز به علت دسترسی به آب فراوان و رایگان در تمام طول سال فضای سبز ملک خود را بر پایه گیاهان آب پسند مانند چمن و انواع گل ها و درختان زینتی طراحی کرده اند لذا پس از کاهش حجم آب چاه های غیرمجاز با مشکل نابودی فضای سبز مواجه می گردند که این هم خسارتی مضاعف به ایشان می باشد.
البته افت سطح آب چاه ها معضلی عمومی و فراگیر است و دامن چاه های مجاز را هم می گیرد ولی چاه های مجاز از امکان جابجائی و تغییر محل حفر چاه جدید برخوردار بوده و با توجه به امکان استفاده از پمپ های قوی و تجهیزات شافت و غلاف عموماً از خطر انسداد بواسطه ریزش بدنه چاه مصون هستند حال آنکه چاه های دست کن عمیق غیرمجاز بواسطه عرض حدود ۷۰ تا ۸۰ سانتی معمولاً با خطر ریزش بدنه چاه و انسداد مواجه هستند و حتی به فرض انجام عملیات کول گذاری که هزینه ای فوق العاده سنگین را به مالک چاه تحمیل می کند بعد از کف شکنی باز هم با مشکل مهار بدنه و تثبیت کول های فوقانی مواجه هستند که این خود مشکلی مضاعف برای مالکین این چاه ها ایجاد می نماید.
بدین ترتیب از هر سمت که به ماجرای حفر چاه های غیرمجاز نگاه کنیم به این نتیجه می رسیم که این اقدام غیرقانونی خیانت به خود،دیگران و آیندگان می باشد.