حوادث ۶ هفته اخیر هر چند در ظاهر بر علیه و به ضرر دولت آقای رئیسی بود ولی اگر کمی دقت کنیم متوجه می شویم این التهابات و اعتراضات برای دولت سیزدهم بالاترین نعمت و موهبت الهی بود و دولت سیزدهم توانست در میان هیاهوی این التهابات و اعتراضات از زیر بار مسئولیت پاسخگویی فرار کرده و به جای ارائه توضیح در رابطه با کارنامه اقتصادی یکساله خود به مسائل حاشیه ایی بپردازد.
دولت سیزدهم در یک سال گذشته تقریباً هیچ برنامه مشخصی برای رونق اقتصادی نداشت و بدتر آنکه برخلاف وعده ها و شعارهای انتخاباتی،اقتصاد ایران را بصورت تام و تمام به برجام گره زد و هنوز هم حاضر به قبول شکست برجام نیست.
این روزها اغلب فعالان اقتصادی از رکود گسترده گلایه مند هستند و مصرف کنندگان نیز از نرخ بالای تورم و جهش های عجیب و غریب قیمت ها به شدت نالان می باشند و دولت هم هیچ راهکاری برای مهار تورم و خروج از رکود نداشته و همه چیز را به قضا و قدر واگذار کرده است.
از سوی دیگر بی ثباتی اقتصادی و ریسک های سیستماتیک،باعث فرار سرمایه از این اقتصاد دستوری شده است و کمتر سرمایه گذاری حاضر است زیر بار قبول ریسک های بی قاعده و بی ضابطه اقتصاد ایران برود.
البته دولت آقای رئیسی در یک سال گذشته اولویت اصلی خود را اقتصاد و معیشت مردم اعلام کرده است ولی با یک نیم نگاه سطحی به کلیت اقتصاد ایران ممتوجه می شویم که موضوع چیزی غیر از این بوده و اقتصاد اولویت دست چندم دولت سیزدهم بوده است.
افزایش نرخ دلار و ارزهای خارجی،کاهش قدرت خرید مردم،سقوط مداوم بازار بورس،تورم لجام گسیخته، اقتصاد دستوری و سلیقه ایی درگیر بروکراسی چند لایه،بی ثباتی قیمت ها بویژه قیمت ارزاق و مایحتاج عمومی،کاهش صادرات خارجی و افزایش نرخ ورشکستگی بنگاه های اقتصادی،کسری بودجه شدید دولت و خلق پول بی ضابطه از طریق تحت فشار قراردادن بانک ها و در نهایت رشد نجومی نقدینگی و افزایش پول سمی بدون پشتوانه در بدنه اقتصادکشور،فساد گسترده و تبعیض و رانت خواری،شکاف اقتصادی بین فقیر و غنی و نابودی تدریجی قشر متوسط،افزایش فقر نسبی و مطلق و… همه و همه دستاورد یکساله دولت سیزدهم است.
متاسفانه دولت سیزدهم در طول این یکسال گذشته تمام تمرکز خود را بر روی مسائل حاشیه ایی و صد البته جلب رضایت حامیان اصولگرا و تندروی خود قرار داده و اقتصاد کشور را به حال خود رها کرده است.
وقتی معاون وزیر صمت سهم اقتصاد دیجیتال را فقط سه درصد می داند و رئیس کل بانک مرکزی دم از ثبات نرخ ارز می دهد و رئیس جمهور محترم نیز اقتصاد امروز ایران را در اوج شکوفائی می داند دیگر از چه کسی می توان انتظار اصلاح امور را داشت؟
وقتی که حامیان دولت در مقابل بیکاری ناشی از فیلترینگ اینترنت و نابودی کسب و کار صدها هزار نفر از فعالان اقتصادی در فضای مجازی در این ۴۰ روزه سکوت می کنند و حتی آن را بی اهمیت جلوه می دهند و در زمانیکه خود تحریمی به کمک تحریم های ظالمانه غرب در حال نابود کردن پایه های اقتصادی این مملکت است آیا می توان امیدی به بهبود وضعیت معیشت مردم داشت؟
اگر دولت محترم سیزدهم به جای تمرکز بر روی موضوعات فرعی و حاشیه ایی توان خود را بر ایجاد ثبات اقتصادی می گذاشت امروز دیگر شاهد این فروپاشی اقتصادی نبودیم.
امروز هم اگر دولت آقای رئیسی واقعاً به دنبال ایجاد ثبات اقتصادی ( و صد البته سیاسی و اجتماعی) در کشور است باید از لجاجت و یکدندگی و پیروی کورکورانه از نسخه های مهلک جریان های تندروی اصولگرا و به قول معروف سوپر انقلابی های وابسته به جبهه پایداری دست برداشته و بند ناف خود را از این گروه ها جدا کند و با تن دادن به واقعیت های سیاسی ،اجتماعی و اقتصادی امروز ایران راه تعامل با همه گروه ها و جریانات سیاسی در داخل کشور را در پیش گرفته و با اتخاذ یک سیاست معتدل در عرصه بین المللی و از همه مهمتر با تنش زدائی از سیاست خارجی آرامش را به اقتصاد ایران بازگرداند.