احتمالاً اکثر شما برای یک بار هم که شده نام «انار دماوند» و یا «انار محمود آباد» را شنیده اید و شاید هم طعم و مزه آن را تجربه کرده باشید.این انار که دانه های آن رنگی سرخ و متمایل به سیاه و مزه ایی ترش و شیرین دارد در واقع متعلق به باغات گسترده انار حاشیه رودخانه حبله رود روستای محمود آباد فیروزکوه می باشد و اصلاً ارتباطی به شهرستان دماوند ندارد.
روستای محمود آباد که در حاشیه رودخانه پر آب حبله رود و در جنوبی ترین نقطه شهرستان فیروزکوه و در نزدیکی گرمسار قرار دارد آب و هوایی گرم و نسبتاً خشک دارد و علت کیفیت خوب محصول انار این منطقه نیز همین هوای گرم و البته دسترسی باغات انار و انجیر آن منطقه به آب فراوان رودخانه حبله رود می باشد.
انار ،انجیر،زیتون و انگور جز گیاهان سازگار با آب و هوای مدیترانه ایی می باشند و بهترین اقلیم برای کشت این گیاهان مناطق دارای تابستان های گرم و خشک و زمستان های معتدل و مرطوب می باشد و به همین دلیل کاشت تجاری این گیاهان به استثنای انگور بیدانه (سفید و قرمز) در منطقه آبسرد با ریسک بسیار بالا مواجه است.
هر چند کشت موردی و پراکنده اینگونه گیاهان در منطقه ما نیز صورت می گیرد ولی به علت زمستان های سخت منطقه آبسرد و همچنین ریسک بالای سرمازدگی بهاره، کاشت این درختان معمولاً در بلند مدت توجیه اقتصادی نداشته و باغات تحت کشت اینگونه گیاهان ، هر چند سال یک بار در اثر سرما بطور کامل خشک شده و نیازمند کف بری و حتی واکاری می شوند.
البته در این میان انگور و آن هم نژاد انگور بیدانه (سفید و قرمز) که خواستگاه آن مناطق شمال غرب ایران( استانهای همدان،زنجان،آذربایجان های غربی و شرقی و کردستان) می باشد به علت سازگاری با آب و هوای سرد و قدرت شاخه زایی بالا یک استثناء برای منطقه ما محسوب می شود و ظاهراً تنها رقم تجاری قابل کشت عمده در این منطقه که اتفاقاً نیاز آبی بسیار کمی هم دارد همین انگور بیدانه (سفید و قرمز) می باشد.
البته کاشت گیاهان مدیترانه ایی بویژه انار و انجیر در مناطق با ارتفاع کمتر از ۱۵۰۰ از سطح دریا و مشخصاً مناطق قشلاقی جنوب شهرستان دماوند نظیر ساران،آجان،بولان،دوآب و کبود ملک بصورت گسترده رواج دارد و کیفیت انار این مناطق بعضاً بسیار بهتر از انار محمود آبادمی باشد ولی در ارتفاع بیشتر از ۱۸۰۰ متر از سطح دریا کاشت اینگونه گیاهان یک ریسک تمام عیار می باشد که تحمل این ریسک قطعاً به زحمت آن نمی ارزد.