تجربه چند ساله اخیر ثابت کرده که حکایت شهرداران آبسرد حکایت صعود به عرش و سقوط به فرش است و کم پیش آمده که شهرداری در آبسرد فرجامی نیک پیدا کرده باشد.
حتی آنهائی که نسبتاً خوش فرجام بودند عاقبت دست سرنوشت آنها را بدفرجام کرد!
حداقل در ده سال گذشته هر شهرداری که پا به آبسرد گذشت به بدترین شکل با این شهر خداحافظی کرد!از پرویز قنبری گرفته تا جناب آقای محسن واشقانی فراهانی که همین چند هفته پیش عزل شد.
آنها که خود رفتند کمتر دچار مشکل شدند و آنها که بیشتر ماندند به بدترین شکل از صندلی شهرداری آبسرد جدا شدند.
اما چرا شهردارهای آبسرد هیچکدام به سرانجام نیک نرسیدند و چرا هیچ شهرداری پس از پایان مدت خدمت در این شهر ماندگار نشد؟
بدون شک این ناکامی عمومی تنها یک دلیل نداشته و مجموعه ایی از علل زمینه ساز این ناکامی می باشد.
غیر بومی اکثر شهرداران آبسرد در طول ۲۵ سال گذشته از یک طرف و بی انضباطی مالی ریشه دار در مجموعه شهرداری آبسرد و همچنین اتکاء به منابع ناپایدار درآمدی از سوی دیگر در کنار انواع و اقسام کارشکنی های ریز و درشت باعث شده اند که شهرداران آبسرد قدرت تصمیم گیری صحیح را از ایشان سلب نموده و در نهایت باعث می گردد شهرداران آبسرد در انجام وظایف خود به بن بست برسند.شهرداران غیر بومی نیاز به زمان نسبتاً طولانی جهت شناخت شهر دارند و بعد از آن که با شهر و ابعاد و مشکلات آن آشنا می شوند متاسفانه اسیر باندبازی ها و شبکه کارچاق کن های فاسد می شوند و قبل از آنکه خودشان بفهمند تا گلو در لجن این باندهای فساد فرو می روند.(شاید به همین علت است که شهرداران قدیمی معمولاً بواسطه ارتباط با باندهای فساد از کار برکنار می شوند)
در آن سوی ماجرا بزرگی مجموعه شهرداری آبسرد و تعداد بسیار زیاد کارکنان این شهرداری و هزینه های فوق العاده بالای شهرداری از یک طرف و نبود درآمدهای پایدار متناسب با این هزینه ها باعث شده که اغلب شهرداران آبسرد برای تامین هزینه های سرسام آور شهرداری به ناچار روی به روش های غیرقانونی تامین درآمد بیاورند و در این این راه به اجبار تن به همکاری و همراهی با باندهای فساد و کارچاق کن های حرفه ایی بدهند و در چنین شرائطی مشخص است که پس از مدتی تبعات قانونی دامنگیر شهرداری شده و در نهایت منجر به سرنگونی شهرداران گردد.
شاید به همین علت است که هیچ شهرداری در این شهر به مرحله بازنشستگی نرسیده و هیچ یک شهردارهای این شهر نیز پس از پایان دوره خدمت در این شهر ماندگار نشدند.
واقعیت این است که تا شهرداری آبسرد کوچک سازی و چابک سازی نگردد و تا زمانیکه این مجموعه از حضور باندهای فساد و شبکه دلال ها و کارچاق کن ها پاکسازی نگردد هیچ شهرداری در این شهر به سرانجام نخواهد رسید و حکایت شهرداران نافرجام کماکان ادامه خواهد داشت.
سلام – این همه گفتید اما از مردمان خود ابسرد نگفتید که از نظر فرهنگی کم مشکل ندارند و بخشی میتونه همین باشد – فقط از شهردار و تهرانی ها که میان اونجا مایع نگذارید و مردمان اونجا هم کم مشکل ندارند از نظر فرهنگی و …..
با سلام
در پاسخ به کامنت شما دوست عزیز
ما منکر برخی از مشکلات فرهنگی در شهر آبسرد نیستیم ولی خیلی از همین مشکلات فرهنگی ناشی از حضور افراد خوش نشین در منطقه ما می باشد
ساکنین دائمی آبسرد بد یا خوب،ایرانی یا افغانی،اصالتاً آبسردی یا مهاجر از شهرهای دیگر مجبور هستند در این شهر زندگی کنند و با بد و خوب و داشته و نداشته این شهر خود را سازگار کنند ولی خوش نشین ها این مشکل را ندارند
فراموش نکنید که بسیاری از باندهای فساد صرفاً برای خدمت رسانی(!) به خوش نشینان و ویلاداران منطقه شکل گرفته اند و همین باندهای فساد باعث بلاتکلیفی مردم این شهر شده اند
شاید شما به عنوان یک ناظر بیرونی فقط برخی از بنگاه دارها و دلال های ملکی شهر را دیده باشید و چندان در جریان امور نباشید ولی باور کنید که مردم بومی این شهر و بسیاری از کسانیکه شما با آنها مراوده ندارید قربانی همین فسادها می باشند
به نظر من برای اینکه مشکل ابسرد حل بشود بهترین راه قانون مند کردن ساخت وساز ورونق ان هست واقعیت این است که کشاورزی دراین منطقه مثل جاهای دیگر به علت کم ابی وافزایش قیمت زمین منطقی وتوجیه پذیر نیست وبا زور وفشار وبخشنامه وچماق هم به نتیجه نمیرسد وما مردم ابسرد چوبش را می خوریم اگر با مقررات وضواط کارها انجام شود دست دلالان وسودجویان هم کوتاه ومنابع مالی جدید برای شهرداری ایجاد میگردد
مشکل اینجاست که منافع برخی ها در عدم تعیین تکلیف ساخت و سازها در منطقه ما می باشد
نان دلال ها و کارچاق کن ها در عدم صدور مجوز قانونی است
برای مثال در حالیکه همین الان شهرداری حتی مجوز فنس کشی به افراد عادی نمی دهد دلال ها می توانند با سرعت نور از شهرداری آبسرد موافقت شفاهی ساخت ویلا بگیرند.