یکی از سئوالات بی پاسخی که مدت ها است ذهن بسیاری از اهالی شهرستان دماوند و بویژه منطقه آبسرد را مشغول کرده است این است که چرا جهادکشاورزی شهرستان دماوند به عنوان متکفل توسعه بخش کشاورزی شهرستان به جای تشویق صاحبان اراضی کشاورزی به افزایش بهره وری کشاورزی و گسترش گلخانه های صنعتی فقط تخریب را بلد است و چرا ما در این شهرستان هیچگاه شاهد مراسم افتتاح گلخانه ها و طرح های کشاورزی نیستیم ولی هر از گاهی شاهد برگزاری مراسم تخریب هستیم؟
تقریباً همه می دانند که اگر کشاورز و باغدار بتواند از زمین کشاورزی خود درآمد مناسبی داشته و هزینه زندگی متعارف یک سال خود و خانواده تحت تکفل خود را به دست آورد هیچگاه سمت تفکیک و فروش باغ و زمین و یا تغییر کاربری آن نمی رود ولی ظاهراً مسئولان وزارت جهادکشاورزی چشم خود را بر این واقعیت بزرگ بسته و تنها وظیفه و افتخار خود را تخریب ساخت و سازهای غیرمجاز می دانند.
اینکه در ایران ، دولت نمی تواند هیچ کمک مالی به کشاورز جهت تامین معاش بکند امری واضح و مسلم است ولی اینکه چرا دولت هیچ مساعدتی جهت صدور مجوز احداث گلخانه ها و سالن های کشت محصولاتی نظیر قارچ و علوفه هیدروپونیک و تولید دام و طیور نمی کند جای سئوال دارد!
تا به امروز کدام مسئول در جهادکشاورزی طرحی برای افزایش بهره وری در بخش کشاورزی و دامپروری ارائه نموده داده و کدام اداره جهادی مردم را به احداث گلخانه و توسعه دامپروری مدرن تشویق کرده است؟
این روزها کار اداره جهادکشاورزی فقط و فقط سنگ اندازی و مانع تراشی در مقابل هرگونه طرحی شده و تنها جوابی که از مسئولان محترم جهادکشاورزی می شنویم “نمی شود” و “امکانپذیر نیست” و ” منع قانونی دارد”و… است.
چرا مسئولان محترم جهادکشاورزی از کشورهای پیشرو در علم کشاورزی مدرن الگو نمی گیرند و هنوز بر اجرای روش ها منسوخ و ناکارآمد اصرار دارند و بخش ترویج در اداره جهادکشاورزی کم کارترین بخش این اداره است؟
این در حالی است که در کشور کوچکی مثل ژاپن که فقط به اندازه استان سیستان و بلوچستان وسعت دارد و سه چهارم آن به شکل جزایر خالی از سکنه و ارتفاعات جنگلی است نرخ بهره وری در مقیاس هکتار چند ده برابر ایران بوده و کشاورزان ژاپنی حتی از زمین های زیر ۱۰۰۰ مترمربع نیز به اندازه زمین های یک هکتاری ایران محصول برداشت می کنند و در کشور هلند که شاید به اندازه استان تهران هم نباشد سطح زیر کشت محصولات گلخانه ای از تمام ایران بیشتر است و درآمد ناشی از تولید بذر و پیاز گل تولیدی هلند از درآمد نفتی ایران(درآمد صنعت نفت ایران قبل از تحریم ها) بیشتر است.
اگر در همین منطقه آبسرد ما ، کشاورزان و باغدارها ۲۰ سال پیش به کشت های جایگزین تشویق و یا به سمت احداث گلخانه های صنعتی هدایت می شدند امروز دیگر با ورشکستگی جمعی کشاورزان و نابودی منابع آب منطقه آبسرد مواجه نمی شدیم و هر از گاهی نیز شاهد برگزاری مراسم های تخریب ساخت و سازهای غیر مجاز نبودیم.
به همین دلیل شاید لازم است که مسئولان محترم در وزارت جهادکشاورزی برای یک بار هم که شده با لودر و بولدوزر به سراغ افکار کهنه و باورهای غلط و منسوخ خود رفته و ساختارهای فکری ناکارآمد خود را تخریب کنند تا به این وسیله مشکل کشاورزی ایران هم مرتفع گردد.
