پس از حدود سه هفته رقابت انتخاباتی فشرده عاقبت آقای مسعود پزشکیان با کسب ۱۶۳۸۴۴۰۳ رای به عنوان نهمین رئیس جمهور ایران انتخاب شد و تا چند روز دیگر سکاندار کشتی طوفان زده سیاست و اقتصاد و فرهنگ ایران می شود.
البته ناگفته پیداست که مسعود پزشکیان در چهار سال پیش رو راه بسیار سختی را در پیش دارد و در بهترین حالت بعید است که بتواند حتی به نصف وعده هایی که داده عمل کند.
مسعود پزشکیان که همانند رقیب خود (جناب آقای سعید جلیلی) تا این لحظه هیچ برنامه راهبردی و عملیاتی ارائه نکرده است قرار است معادله ایی با بی شمار مجهول را حل کند،معادله ایی که در یک سوی آن ناکارآمدی های دولت های گذشته و در سوی دیگر آن وضعیت مبهم آینده عرصه بین الملل قرار دارد.
مسعود پزشکیان از فردا پاسخگوی تمام کسانی که به او رای داده اند و یا به او رای نداده انخواهد بود و کما اینکه آن ۱۶ میلیون نفری که به او رای داده اند توقعاتی دارند که پیش از این ، از سید محمد خاتمی و حسن روحانی داشتند و امروز هم به امید دستیابی به همان آرمان ها و آرزوها و البته بعضاً از ترس روی کار آمدن رقیب ، پشت سر مسعود پزشکیان صف کشیده اند و آن ۱۳ میلیون هم که به او رای نداده اند به دنبال نقد کردن عملکرد وی در چهار سال آینده هستند و آن ۳۰ میلیون هم که اصلاً رای نداده اند حرف های بسیاری برای گفتن و شنیده شدن دارند.
مسعود پزشکیان با اتکاء به سیاست قدیمی و متاسفانه نخ نمای اصلاح طلبان در رقیب هراسی به پیروزی رسیده است و اگر عملکرد او بویژه در حوزه های فرهنگی و اقتصادی و سیاست خارجی چیزی غیر از آنچه که ستاد انتخاباتی او تبلیغ می کرد و خودش هم تکرار می کرد باشد ، آنگاه همان ۱۶ میلیون نفری که دیروز به او رای دادند بر علیه او به پا خواهند خواست و کار را برای او و دولت او که از هم اکنون نیز با مجلسی مخالف خوان مواجه است ، سخت تر از سخت خواهند کرد.
مسعود پزشکیان فرصت اشتباه کردن ندارد چرا که اوضاع چه در عرصه داخلی و چه در عرصه بین المللی اصلاً به نفع او نیست.
در عرصه داخلی ما با رسوب مشکلات و معضلات به جا مانده از دولت های قبل و بویژه ناکامی ها و ناکارآمدی های به ارث رسیده از دولت سیزدهم مواجه هستیم و در عرصه بین المللی نیز از یک سو ترامپ در آستانه به قدرت رسیدن در آمریکا است و از سوی دیگر کشورهای اروپایی در آستانه صف آرایی در برابر ایران هستند و اوضاع روسیه هم بدتر از بد است و امیدی به شرق و اژدهای سرخ نیست.
از سوی دیگر بخش بزرگی از حاکمیت در اختیار اصولگرایان است و دولت چهاردهم باید با مجلسی کار کند که زاویه ۱۸۰ درجه ایی با آن دارد و در جبهه اصلاح طلبان نیز شکاف های بسیار عمیقی مشاهده می گردد و به جرات می توان گفت تقریباً نیمی از رای دهندگان به آقای پزشکیان بطور کامل او را قبول ندارند و از سر اجبار و صرفاً جهت جلوگیری از رای آوردن رقیب به او رای داده اند و پایگاه مردمی پزشکیان بسیار متزلزل و شکننده می باشد.
با این اوصاف بنظر می رسد آقای پزشکیان در یک ماموریت سخت و دشوار و حتی غیر ممکن قرار گرفته و در کنار پزشکیان ، جبهه اصلاحات نیز خود را در معرض یک بازی خطرناک و شاید خودکشی سیاسی قرار داده اند چرا که اگر اصلاح طلبان به وعده های خود عمل نکنند آنگاه باید برای همیشه با این ۱۶ میلیون رای خداحافظی کنند و عرصه را به طور کامل به رقیب واگذار کنند.