عاقبت جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران تمام شد و علی الظاهر همه چیز به روال گذشته خود برگشته ولی با این حال برخی از موارد و مسائل و از جمله حال دل بسیاری از ما دیگر مثل یک ماه قبل نیست و بسیاری از ما زخم های عمیقی را در روح و روان خود احساس می کنیم و هنوز هم شب ها کابوس جنگ به سراغ بسیاری از ما می آید و ما را در شرائط استرس جنگی نگه می دارد.
در مدت این ۱۲ روز بسیاری از شهرها مثل تهران و کرج و… آماج حملات دشمن صهیونیستی بودند و برخی از شهرها نیز از این حملات مصون بودند.
شهر آبسرد دماوند نیز هر چند در این ۱۲ روز از گزند حملات مستقیم رژیم صهیونی تا حدودی در امان بود ولی آثار جنگ و از جمله حضور بی سابقه مردمان گریزان از تهران ، این شهر کوچک را به شدت تحت تاثیر قرار داده بود و در این مدت نسبتاً کوتاه ما شاهد صحنه های زشت و زیبای بسیاری در این شهر بودیم.
از شلوغی خیابان ها و مغازه ها و نانوائی ها گرفته تا بی نظمی در ترافیک و انسداد معابر و گران فروشی و حتی کم فروشی تعمدی برخی از کسبه و… از صحنه های زشت این دوران بود و در آن سو همدلی مردم با یکدیگر و میزبانی از مردمان گریزان از تهران و همت جمعی برای خدمات رسانی به هموطنان جزء صحنه های زیبای آن روزها بود.
روزهای تلخ جنگ گذشت و حالا دیگر شهر آبسرد به حالت معمول خود برگشته
میهمان ها رفته اند و خیابان های اصلی و فرعی خلوت شده اند.
نانوائی ها دیگر شلوغ نیستند و مردم دیگر خریدهای غیر متعارف و در حد انبوه نمی کنند و قفسه های قروشگاه های زنجیره ای دیگر خالی نیست.
مرغ فروش ها مرغ را به قیمت مصوب عرضه می کنند و دیگر کسی یک بطری آب معدنی را ۴۰.۰۰۰ تومان نمی فروشد!
حالا دیگر کسی از ترس جنگ ۵۰ کیلو سیب زمینی در گوشه آشپزخانه خود انبار نمی کند و هیچ کاسبی ارزاق مردم را از ترس فردا احتکار نمی کند.
حالا دیگر دوره سلطنت نانواها به سر آمده و کسی ویلاهای بدون امکانات را شبی ۱۰.۰۰۰.۰۰۰ تومان اجاره نمی کند.
حالا همه این موارد تبدیل به خاطره شده اند.
خاطراتی تلخ و شیرین و عبرتی برای شرائط مشابه در آینده
هیچکس نمی داند در روزها و یا هفته های آینده چه اتفاقاتی ممکن است رخ دهد.
هیچکس نمی داند که این آتش بس شکننده چند روز یا چند هفته و چند ماه و یا چند سال دوام می آورد.
ولی همه ما باید یاد بگیریم که در شرائط سخت بر خودمان مسلط باشیم و انسانیت را فراموش نکنیم.
روزهای سخت می آیند و می روند ولی این انسانیت است که می ماند،این نوع دوستی است که ماندگار می شود و عیار انسان ها در این روزهای سخت مشخص می گردد.
پس اگر خدای ناکرده بار دیگر جنگ شد اشتباهات این جنگ ۱۲ روزه را تکرار نکنیم و در شرائط سخت مراعات حال هم را بکنیم و هوای همدیگر را داشته باشیم و باری بر دوش دیگران نباشیم.